Mια μικρή ''περιπέτεια''

Σήμερα ο ''γλυκός αδερφούλης'' κάνει πάρτι για τα γενέθλιά του. Έκατσα και έμαθα το happy birthday γιατί λέει δε γίνεται να κάνω 4 χρόνια πιάνο και να μην το ξέρω(αν και εγώ διαφωνώ), και έπρεπε να αλλάξω κιόλας γιατί της μαμάς δεν της άρεσε το τζιν μου απ' ό,τι φαίνεται. Κι όλα αυτά γιατί θα έρθουν τα αντιπαθητικά που κάνει παρέα το Γιώργος-έχω τους λόγους μου που το λέω. Anyway είπα να γράψω τίποτα εδώ μέχρι να μαζευτούν.

Σήμερα λοιπόν πήγαν με το σχολείο εκκλησία. Και λέω πήγαν γιατί εγώ αποφάσισα να κάτσω σπιτάκι μου και να πάω σχολείο στις 9:15 που θα γύριζαν. Καλά που μου έστειλε η Άννα μήνυμα να με ρωτήσει αν θα πάω γιατί θα το ξεχνούσα και θα περνούσα δύο ώρες τεράστιας πλήξης σε κάποιο στασίδι. Οπότε την ευχαριστώ. Αφού κατάφερα να πείσω τον φανταστικό πατέρα ότι δεν έχει νόημα να με πιέζει να πάω, έκατσα σπίτι και έπαιζα Beatles μέχρι τις 8:55, μετά έκανα λίγο επανάληψη στη Χημεία γιατί γράφαμε, και ξεκίνησα. Εδώ ξεκινάει το καλό.

Ανοίγω την ομπρέλα και βγαίνω στον έξω κόσμο, ενώ σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να φανταστώ πολύ καλύτερα παραδείγματα ''έξω κόσμου'' από αυτό που έβλεπα. Συνήθως μου αρέσει η βροχή, αλλά το μέρος δε με εμπνέει. Το πρόβλημα ήταν ότι σε κάθε διασταύρωση σχηματίζονταν μικρογραφίες ποταμού και χρειάστηκε να επιστρατεύσω αρκετή από την ευκινησία μου για να τα διασχίσω.  Επίσης έπρεπε να αποφεύγω τα ύπουλα αυτοκίνητα που είχαν ως στόχο να με μπουγελώσουν. Η μαϊμού με τις γαλότσες και το σακίδιο που μιλάει μου έλειπαν =P. Μπορώ όμως να πω ότι τα πήγα αρκετά καλά. Όταν έφτασα επιτέλους σχολείο δεν είχαν γυρίσει ακόμα οι... εκκλησιαζόμενοι. Θα προτιμούσα φτάνοντας να έχω βρει κανένα θησαυρό ή κάτι τέτοιο, μετά από αυτή τη μικρή περιπέτεια. Αντί για αυτό βρήκα τη Φλαφλίνα(Τζοάνα τη λένε, εγώ της το κόλλησα το φλαφλίνα) να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση. Όχι ακριβώς αυτό που περίμενα, αλλά αντισταθμίζεται κάπως η κατάσταση =P

Μπήκαμε μέσα και περιμέναμε μαζί την Άννα στο δεύτερο όροφο στους πάγκους έξω από την αίθουσα της Πληροφορικής, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να ανοίξουμε την πόρτα της τάξης. Κάπου μετά την άφιξη της Άννας θυμηθήκαμε ότι μπορούσαμε να μπούμε από το παράθυρο που βλέπει στο διάδρομο. 

Σας αφήνω, μόλις ήρθαν... και κάνουν ήδη θόρυβο. Θα κάτσω με την ένα χρόνο μικρότερη εξαδέλφη Βάσω να δούμε το Imagine. Είναι κάτι σαν τη βιογραφία του John Lennon σε DVD. Βγήκε και κάτι καλό από την όλη υπόθεση... = )