Scorpions

Xθες πήγα στην πρώτη μου συναυλία. Τρομερή εμπειρία... Πρώτη φορά έβλεπα τόσο κόσμο σε ένα μέρος! Θα πρέπει να ήταν 20.000-25.000 άτομα...

Και μετά τα φώτα έσβησαν. Και βγήκαν οι Scorpions! Έγινε χαμός...
Μετά την πώρωση(Holiday, Wind of Change, Send Me an Angel etc) o Klaus φωνάζει ''Are you ready to roooock???'' Σε λίγο το κεφάλι μου πήγαινε πάνω κάτω, σαν αυτά τα σκυλάκια που έβαζαν παλιά στα αυτοκίνητα... Με είχε πιάσει η ροκιά και δε με άφηνε(ακόμα δε με έχει αφήσει τελείως. Απόδειξη; Είναι η τρίτη φορά που ακούω το The Best Is Yet To Come σήμερα). Ώστε αυτή είναι η μαγεία της συναυλίας... Πάρτε μια γεύση.

Επίσης έχω να κάνω μία δήλωση: ο Kottak τα σπάει! Αλλά δε βρίσκω βίντεο :P
Έκανε ένα σόλο... ''Great to be back in Greece!'' είπε κάπου στη μέση.

Δείτε και το The Best is Yet To Come.

Ήταν καταπληκτικοί... Χαίρομαι που ήταν αυτή η πρώτη μου συναυλία. Χαίρομαι που ήμουν εκεί...
Σκεφτόμουν πόσο όμορφα ένιωθαν οι Scorpions... Πως είναι να παίρνεις τόση αγάπη από τον κόσμο...
Scorpions... Forever Young.

Σας αρέσουν τα άλογα;

Σήμερα πήγα με το μπαμπά, τον ξάδερφό του τη Νατάσα και την ξαδέρφη μου την Κωνσταντίνα στον Ιππικό Όμιλο που πάει η Νατάσα. Είχαν αγώνες εμποδίων και ήταν πολύ ωραία-είχε μάλιστα πιο πολύ κόσμο και συμμετοχές από την πρώτη φορά που πήγαμε στους αγώνες ντρεσάζ. Enjoy:

Στο διάλειμμα πήγαμε με τη Νατάσα και την Κωνσταντίνα, βόλτα τη Ginda, το άλογο που έχουν παραχωρήσει στη Νατάσα. Μετά η Κωνσταντίνα με πήγε να δω τα γατάκια, που είναι η αδυναμία μου. Ευχαριστήθηκα ''ζούληγμα''! :P
Έφτιαξα και μερικά κολλάζ:

Κι εδώ παίζουν:

Αφού τιμήσαμε δεόντως τα γατάκια, η Κωνσταντίνα με τη γνωστή άνεση ανθρώπου που ξέρει καλά το χώρο με πήγε να φροντίσουμε τη Ρατίνα, όπως και την προηγούμενη φορά. Είναι πολύ χαλαρωτικό να φροντίζεις ένα άλογο. Και αν σκεφτείς ότι είναι ένα τόσο μεγάλο ζώο και έχει τόση υπομονή μαζί σου... Είναι πολύ όμορφο.

Ωραία μέρα και σήμερα... Καληνύχτα!

15μελές...

Και ναι, σήμερα είχαμε εκλογές. Τα γνωστά: Αυτοί που ξεφυτρώνουν και σε ρωτάνε αν θα τους ψηφίσεις και επιχειρούν να σου γράψουν το όνομά τους στο χέρι σου γίνονται πολύ περισσότεροι. Πάρα πολύ περισσότεροι. Τέλος πάντων μας φέρνουν τα ψηφοδέλτια και έβγαλα το δικό μου άκυρο ψηφίζοντας Bugs Bunny. Η Τζοάνα έκανε όμως το κορυφαίο: τους ψήφισε όλους! Ναι όλους. Και από κάτω έγραψε ''Εγώ τους ψηφίζω όλους γιατί  τους αγαπάω όλους πάρα πολύ και θέλω να βγούνε όλοι!''

Το τί γέλιο ρίχνουμε σ' αυτό το σχολείο... Κοιλιακούς έχουμε κάνει :P
Α, ναι. Ψηφίσαμε και ποιος θα πάει από την τάξη μας για εφορευτική επιτροπή(πάει ένας από κάθε τμήμα). Πήγε η Κασσιανή προς απογοήτευση της Τζοάνας που το πήρε λίγο βαριά και έπρεπε εγώ και η Άννα να την παρηγορήσουμε...

Η Γεωργία είχε νεύρα σήμερα και δεν ήταν να της μιλήσεις. Άκουσα και μία ωραιότατη ατάκα από την Ξένια ότι και καλά έχω αλλάξει πολύ και ό,τι μου λένε το παίρνω στα σοβαρά και σαχλαμάρες. Εγώ συνήθως είμαι στον κόσμο μου και δε δίνω και πολλή σημασία στον δικό τους, οπότε μου φάνηκε λίγο κουφό. Απλώς μου πετάνε σπόντες και επειδή δεν κάθομαι να τις ακούω πλέον αλλά απαντάω αναλόγως, τις πείραξε φαίνεται. Άντε γεια.

Πίσω στο θέμα. Επειδή σχολάσαμε κι ακόμα μετρούσαν ψήφους, το ποιος βγήκε θα το μάθουμε αύριο. Αλλά και να μη το μάθουμε, το ίδιο μου κάνει. Με κουράζει αυτή η κατάσταση με τις εκλογές.
Μετά πήγαμε Μέμου και κάναμε τις γνωστές μας ηλιθιότητες αν και το εμπλούτισα λίγο σήμερα εκσφενδονίζοντας νεράντζια όταν δεν περνούσε κανείς. Α ναι, και της Άννας της χύθηκε λίγο από το νερό μου στη φάτσα της Τζοάνας που είχε ξαπλώσει πάνω μου. Είμαστε λίιιγο χαζά. :P

Δεν προβλέπω να γίνεται κάτι συνταρακτικό το απόγευμα, οπότε αυτά για σήμερα.
Τα λέμε!

Βουλή...

Σήμερα πήγαμε Βουλή(έχω ξαναπάει, αλλά από το μάθημα, καλύτερά). Όμως πριν από αυτό μας πήγαν σε ένα κτήριο όπου μας έκαναν παρουσίαση της μάχης του Μαραθώνα. Πού κόλλαγε αυτό τώρα... who knows? Anyway, μετά πήγαμε στη Βουλή. Εκεί μας έκαναν μία ωραιότατη πλύση εγκεφάλου περί δημοκρατίας. Βλακείες. Σιγά τη δημοκρατία. Απ' τον πατέρα στο γιο-διάδοχο πάμε. Τέλος πάντων.

Μπήκαμε και σ' αυτή την περιβόητη αίθουσα που δε θυμάμαι πως τη λένε και τη δείχνουν και στις ειδήσεις. Άδεια ήταν, όπως και την πρώτη φορά που είχαμε πάει. Ο κάθε βουλευτής έχει μικρόφωνο και ένα κομπιουτεράκι που βάζεις μέσα μια κάρτα και κερδίζεις προτεραιότητα για να μιλήσεις κι έχει και κάτι κουμπιά για να ψηφίζουν λέει. Α ναι, και μικρόφωνο. Εκεί που έκατσα εγώ, ένα γλυκό παιδάκι είχε γράψει ΠΑΟΚ με το νύχι του, γιατί τον βουλευτή του ΛΑΟΣ για φανατικό παοκτζή δεν τον κόβω.
Μετά μας πήγαν στην αίθουσα Ελευθέριου Βενιζέλου που είχε κάτι εκθέματα με εικόνες από τους βασιλιάδες και τους προέδρους, παράσημα και κάτι έγγραφα. Όμως μετά γίνεται πιο ωραίο. Είχε μέχρι και τα γυαλιά τους. Τι γυαλιά δηλαδή, με ένα φακό γιγάντιο. Και είχε και μία παμπάλαια ατζέντα που έγραφε απ' έξω ''τηλέφωνα''. Μόνο τις κάλτσες τους δε βάλανε. Άσε που είχε και φωτογραφία του Αντρέα Παπανδρέου με τη Μιμή(ναι, τη Ντενίση). Όταν βγήκαμε από τη Βουλή, πήγαμε στην πλατεία συντάγματος-καλά εκεί είχε πολλή πλάκα. Η Ιωάννα φοβάται τα περιστέρια και έγινε το έλα να δεις!

Φύγαμε από τη Βουλή και πήγαμε στον Εθνικό κήπο όπου πέρασα τον περισσότερο χρόνο πετώντας ξυλαράκια στο νερό, το οποίο για ένα περίεργο λόγο δεν είχε πάπιες, και χάζευα τους κύκλους που απλώνονταν.

Μας γυρίζουν πίσω στο σχολείο, περιμένουμε γύρω στα 10-15 λεπτά να βγουν και οι άλλοι. Μετά πήγαμε στη Μέμου με την Άννα και τη Τζοάνα(με άφησε ο φανταστικός πατέρας τελικά :P ).
Μετά... σπίτι-Θεωρία στο Ωδείο-Tae Kwon Do-σπίτι-διάβασμα και τώρα μπάνιο...
Καληνύχτα!

I'm singing in the rain...(Remake)

Σήμερα μετά από πολύ γέλιο στην τάξη, γιατί βλέπετε έχω τη Γεωργία διπλανή είμαι κι εγώ όπως είμαι... πολύ θέλει; Βασικά η πλάκα άρχισε μετά την πρώτη ώρα που γράψαμε Ιστορία, γιατί διαγώνισμα και χαχανητό δεν κολλάνε.
Eίχαμε κενό στα Μαθηματικά(γμτ, και είχα διαβάσει :P ) και στο ΣΕΠ. Επίσης βγάλαμε 5μελές (επιτέλους, όλα τα σχολεία έχουν βγάλει 5μελή και 15μελή κι εμείς ως συνήθως αργούμε χαρακτηριστικά). Eν τω μεταξύ είχαμε 8 υποψήφιους από τους οποίους οι 5 βγήκαν στο 5μελές και οι 3 ήταν αναπληρωματικοί. Κι εγώ εφορευτική. Έκανα και ρίμα. Πρόεδρος τάξης βγήκε η Γεωργία(η διπλανή που λέγαμε) η οποία πολύ χάρηκε γιατί είχε να βγει πρόεδρος από το δημοτικό. 
15μελές ακόμα να βγάλουμε, αλλά έχει ακόμα μέρες η χρονιά που θα πάει. Όμως εγώ το λέω από τώρα: Θα ψηφίσω το Βugs Bunny, χωρίς παρεξήγηση.

Γυρνώντας από το σχολείο κλασσικά ξεκινάμε 4-5 άτομα και σταδιακά μειώνονται μέχρι που συνεχίζω μόνη μου, μια και μένω πιο μακριά από όλους. Σήμερα που έβρεχε είχανε μείνει εγώ και η Τζοάνα η οποία επειδή είναι λίγο πιο κοντή τραβούσε την ομπρέλα μου πιο χαμηλά και η όλη φάση είχε καταντήσει γελοία. Δώσ' του σαχλαμάρα μες τη βροχή(μου αρέσει η βροχή, με κάνει να νιώθω ωραία). Η όλη φασαρία γινόταν για να μη της χαλάσει το μαλλί αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερε και πολύ. Εγώ πάλι, όταν βλέπω το πρωί ότι ο καιρός το πάει για βροχή, δεν τα ισιώνω για να μην τσαντίζομαι που φριζάρουν μετά.

Μετά ως γνωστόν πήγα πιάνο, αγγλικά και πάλι σπίτι, τάισμα κούνελων και ας σερφάρουμε και λίγο... Αλλά δεν έχω διάβασμα γιατί αύριο πάμε στη Βουλή(έχω ξαναπάει, αλλά δεν κάνει κακό μια ακόμα επίσκεψη).
Και μια ακόμη ρουτίνα Δευτέρας έλαβε τέλος...
Καληνύχτα!

Το κοάτι... πάει βόλτα!

Χθες το πρωί πήγαμε βόλτα τους κούνελούς μας, τον Έλβις και το Σίμπα, κάτι που κάνουμε συχνά τα σαββατοκύριακα για να βγουν κι αυτά λίγο έξω και γινόμαστε το κέντρο της προσοχής, μια και για την Ελλάδα αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο.

Kι εκεί που βολτάραμε εμφανίζεται ένας τύπος με ένα πίτμπουλ και... ενα κοάτι! Το είχε βγάλει βόλτα με λουρί. Το κοάτι αγαπητέ αναγνώστη, είναι αυτό εδώ το ζωάκι:

Εγώ μέχρι χθες νόμιζα ότι ήταν άγριο ζώο και το είχα δει και live στο Αττικό Πάρκο. Ο τύπος με το κοάτι λοιπόν μου είπε ότι τα εκτρέφει. ΟΚ, ό,τι πεις. Δεν ήξερα ότι έχουν εξημερωθεί. Μια ματιά στο youtube με διαφώτισε επί του θέματος. Έχει πολλή πλάκα αυτό το ζωάκι. Ο τρόπος που κινείται... Δείτε:
http://www.youtube.com/watch?v=oXirQAPyG-4&feature=related

UHU Pink-αυτοκόλλητο

Σήμερα είναι Σάββατο και κάθε Σάββατο έχουμε χορωδία με τον ''Άγγελο''. Πάρτε θέση.
Φτάνω έξω από το ωδείο και βλέπω τα υπόλοιπα παιδιά στο πεζούλι με τα ντοσιέ αγκαλιά και η πόρτα κλειστή. Παίρνω κι εγώ θέση στο πεζούλι και περιμένουμε όλοι μαζί. Μετά από μερικά λεπτά ήρθε και μας άνοιξε η πιανίστρια και απομακρυνθήκαμε από το βρομερό σκουπιδοτενεκέ, μια και οι σκουπιδιάρηδες απεργούν(σας παρακαλώ,ας τους πληρώσει κάποιος!). Ο φανταστικός μαέστρος ακόμα να φανεί. Μετά από λίγο έφτασε και χάρηκε που μας βρήκε όλους μαζεμένους. Δεν το σχολιάζω. Ξεκινάμε τα τραγούδια του Πολυτεχνείου γιατί θα κάνουμε και συναυλία παρακαλώ και όλα καλά. Ok όχι όλα. Η Άντα μού έχει γίνει κολλιτσίδα όσο δεν παίρνει και... τα νεύρα μου! Η Άντα είναι 2-3 χρόνια μικρότερη και φοράει πάντα κάτι ροζ. Και τι δε μου λέει. Ατάκες απίστευτες. Μέχρι και τη γρατζουνιά στο δάχτυλό της μου έδειξε.  Αφήστε που με παίρνει συνέχεια από πίσω.

Μηνυματο-διάλογος με τη Βάσω η οποία παρακολουθούσε την όλη φάση, και τον οποίο προσπαθούσε χωρίς επιτυχία να δει η Άντα από το κινητό μου: (μεταφρασμένα greeklish)

Βάσω: Lolen! Το άλλο Σάββατο να μου φυλάξεις θέση δίπλα σου και να κάτσουμε γωνία(η  Βάσω έχει θέατρο πριν τη χορωδία και αργεί. Έτσι έκατσε η Άντα δίπλα μου σήμερα and the rest is history). Τώρα για την Τρίτη δεν μπορώ να κάνω κάτι :P (ναι, είμαι τόσο γκαντέμω που έχω την Άντα στο ίδιο τμήμα στη θεωρία)

Εγώ: Την Τρίτη έτσι κι αλλιώς είμαστε 3 άτομα οπότε καθόμαστε ο καθένας μόνος του :P H μ****ια είναι ότι έχει και διάλειμμα...

Βάσω: Τρέχα στην τουαλέτα!

Μετά η Άντα άρχισε να λέει ένα ανέκδοτο με μια ξανθιά και το διάβολο που λέει 10 ανέκδοτα. Μήνυμα Βάσως: ''Φίλε όταν είπε 10 ανέκδοτα τρόμαξα μήπως μας τα πει και τα 10!''

Μετά κάναμε πάλι κάποιο λάθος στην άρθρωση και ο ''Άγγελος''  είπε ότι έχουμε βελτιώσει την άρθρωσή μας αυτά τα χρόνια και ότι είναι χαρούμενος που το πέτυχε αυτό, αλλά θέλει κι άλλο. Στέλνω μήνυμα στη Βάσω: ''Ο αχόρταγος''. Και δώσε γέλιο...

Και στο διάλειμμα πίσω μας η Άντα. Έχω να της δώσω συγχαρητήρια. Κέρδισε επάξια το nickname της: UHU pink-αυτοκόλλητο.

Tae-kwon-do!

Καλησπέρα! Σήμερα είναι Παρασκευή και... πολύ χαίρομαι! Δεν έχω στο κεφάλι μου αυτή την ενόχληση που λέγεται διάβασμα προς το παρόν και αυτό από μόνο του είναι κάτι.
Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Ο μπαμπάς ως συνήθως φαγώθηκε να κάνω ένα άθλημα φέτος. Πέρσι έκανα Power Yoga και μου άρεσε πολύ. Αλλά φέτος δεν με βολεύουν οι ώρες γιατί συμπίπτουν με τα αγγλικά. Έτσι είπα στο μπαμπά ότι θέλω να κάνω Kung Fu. Βρήκαμε σχολή, πάμε, ρωτάμε για ώρες και... τα αγγλικά μου έκαναν πάλι χαλάστρα! Απίστευτο κι όμως αληθινό. Κι έτσι αποφάσισα να συμβιβαστώ με το Tae Kwon Do.

Πήγα λοιπόν σήμερα πρώτο μάθημα. Στο τμήμα μου έχει παιδιά διαφόρων ηλικιών. Είμαστε 3 καινούριες οπότε αυτό βοηθάει κάπως την κατάσταση. Κατεβαίνουμε στον από κάτω όροφο που έχει κάτι όργανα γυμναστικής. Πάμε τέλος πάντων ξυπόλυτοι όλο το τσούρμο σ' αυτή την αίθουσα με το αφρολέξ κάτω. Και ένα αγοράκι 10 χρονών το πολύ αρχίζει να λέει ασκήσεις για ζέσταμα. Και αρχίζει: "Άλματα!'' κι αρχίζουμε όλοι να χοροπηδάμε σαν τον Τίγρη στο Γουίνι.

Εντάξει, όχι τόσο γελοία, αλλά νομίζω πως καταλάβατε τι εννοώ. Η πλάκα είναι ότι είμαστε 13 άτομα και ο καθένας έπρεπε να μετρήσει 20 χοροπηδητά. Φαντάσου. Μετά κάναμε κάτι ψαλιδάκια στην ταχύτητα του φωτός και κάτι κλοτσιές και κάτι ανοίγματα... και για να μην τα πολυλογώ, αυτό ήταν το ζέσταμα. Και έγινα λίγο λάσπη... Α και δε μου έκανε και την καλύτερη εντύπωση το ότι το μικρό με έδειχνε και μου έλεγε ''Εσύ. Μέτρα.'' 

Μετά πάμε πάνω που αρχίζει το καλό. Μας δίνει κάτι στόχους που ο ένας τους φοράει στα χέρια και ο άλλος βαράει με χέρια και πόδια εναλλάξ. Κάναμε κάποιες ασκήσεις με αυτά.

Στο τέλος κάναμε πάλι κάτι διατάσεις και μας έβαλε σε ένα όργανο(θα προσπαθήσω να το περιγράψω) που κάθεσαι και έχει κάτι υποδοχές για τα πόδια κι ένα τιμόνι. Γυρνάς το τιμόνι και σου ανοίγουν τα πόδια. Το φτάνεις μέχρι εκεί που αντέχεις και κάθεσαι ένα λεπτό. Αυτά που περιγράφω τα κάναμε οι 3 καινούριες. Οι άλλοι έκαναν αγωνιστικό γιατί έχουν αγώνες στο τέλος του μήνα.

Πλάκα είχε, μου άρεσε. Λέω να το συνεχίσω.

Α, βρήκα και μια παλιά γνωστή εκεί.

Καληνύχτα!

Σκούρα τα πράγματα...

Γεια σας και πάλι. Χθες το απόγευμα μετά το μάθημα του πιάνου(το οποίο παρεμπιπτόντως πήγε πολύ καλά) πήγα αγγλικά ως συνήθως. Αφού σχολάσαμε έπιασα την κουβέντα με τα παιδιά και περνάει μισή ώρα, δεν είχα και το κινητό μαζί. Γυρνάω σπίτι και ο μπαμπάς είχε φρικάρει(η μαμά δεν ήταν σπίτι), γιατί είναι η τρίτη φορά που αργώ χωρίς να πάρω τηλέφωνο, αλλά είμαι ΚΑΙ ξεχασιάρα γμτ... Και για να μην τα πολυλογώ μου είπε ότι από 'δω και πέρα θα έρχομαι γραμμή στο σπίτι, αλλιώς θα έρχεται να με παίρνει αυτός, οπότε συμβιβάστηκα. Σκούρα τα πράγματα...

Aλλά, όπως λέει και μια ψυχή, σ' αφήνει ο βελζεβούλ να ησυχάσεις; Σήμερα μετά το σχολείο είπα να κάνω το καλό παιδί και να πάω καρφί σπίτι πριν γυρίσει ο daddy και δε με βρει εκεί. Κι έτσι ενώ η Τζοάνα και η Άννα πήγαν βόλτα εγώ πήρα το δρόμο της επιστροφής με την Αγγελική, η οποία έτσι κι αλλιώς γυρίζει κατευθείαν σπίτι της μετά το σχολείο και την Ξένια. Έξω από το σπίτι της Ξένιας με περίμενε η επόμενη ταλαιπωρία μου: ένας ασπρόμαυρος, όχι πολύ μεγάλος ούτε και πολύ καθαρός, σκύλος. Ο σκύλος αυτός λοιπόν αφού βαρέθηκε να κυνηγάει την Αγγελική (η οποία με αγνοούσε τελείως όταν της έλεγα ότι όσο τρέχει, τόσο θα την κυνηγάει γιατί με το που είδε το σκύλο το έβαλε στα πόδια) βρήκε κάτι πιο ενδιαφέρον να ασχοληθεί. Και μαντέψτε τι ήταν αυτό. Εγώ! Ή πιο συγκεκριμένα, οι καστόρινες μπότες μου. Και ακόμη πιο συγκεκριμένα ο φιόγκος της αριστερής μου μπότας. Η Αγγελική στο μεταξύ κρατούσε μια απόσταση γύρω στα 10-15 μέτρα και δεν βοηθούσε την κατάσταση. Δεν το σχολιάζω. To σκυλί έπαιζε κι εγώ τα είχα παίξει. Τέλος πάντων πέρασα το δρόμο με το σκυλί μες τα πόδια μου, μια και δεν ήθελα να το κλοτσήσω και 1-2 τετράγωνα μετά σταμάτησε να σέρνεται πίσω μου. Κοίταξα πίσω, τίποτα. Κοιτάω τη μπότα μου και...ο σκύλος είχε πετύχει το στόχο του: είχε λύσει το φιόγκο, οποίος δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα κομμάτι δέρμα το οποίο αν το δέσεις μοιάζει με φιόγκο. Προφανώς θα είχε βολευτεί κάπου μασουλώντας το νέο του απόκτημα. Όχι ότι με ένοιαζε αυτό εκείνη τη στιγμή. Ήθελα να βάλω μια  απόσταση ανάμεσα σε εμένα και αυτό το σκύλο τώρα. Τελικά κατάφερα να γυρίσω σπίτι. Α, και οι μπότες μου θέλουν πλύσιμο.

Τελικά κάτι τρέχει μ' εμένα και τις επιστροφές στο σπίτι.

Άγγελος!

Καλημέρα κόσμε!
Μια και έχω βραχνιάσει και φυσάω τη μύτη μου ασύστολα, δε θα πάω χορωδία σήμερα.  Η Βάσω έχει κλειστό το κινητό και δε μπορώ να της πω ότι δεν πάω οπότε στέλνω μήνυμα, κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Προς το παρόν λέω να αναλύσω το προσωπικό μας αστειάκι με το μαέστρο της χορωδίας μια και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω. Λοιπόν : Πέρσι στις πρόβες για τη συναυλία με θέμα το Μάνο Χατζιδάκι γεννήθηκε το αστείο ''Άγγελος!''. Μέσα στο πρόγραμμα της συναυλίας ήταν το τραγούδι ''Νυχτερινός Άγγελος''.  Μόλις φτάναμε λοιπόν στο σημείο που έλεγε ''... ψάχνει για φως μες τα σκοτεινά...'', ο μαέστρος μας σταματούσε και έλεγε ότι λέμε το ''σκοτεινά'' σαν τη Βουγιουκλάκη. Tέλος πάντων, για να μη σας ζαλίζω με τις εξηγήσεις σωστής άρθρωσης που μας έδωσε, θα σας πω τι έκανε κάθε φορά που φτάναμε σε εκείνο το σημείο: σήκωνε τα χέρια του ψηλά σαν φτερά αγγέλου και έπαιρνε ένα σοβαρό-σοβαρό ύφος. Εγώ και η Βάσω βρήκαμε την όλη... επιβλητική στάση ολίγον ξεκαρδιστική και βγήκαν έτσι οι φράσεις ''Πρόσεχε, ο Άγγελος!'', ''Θα βάλω τον Άγγελο να σε φάει'' κι άλλα τέτοια στα οποία απαντάς με μια τρομοκρατημένη έκφραση ή κραυγή(στο chat : P ). Όμως αυτό το ''Άγγελος'' στην πορεία κατέληξε να είναι το nickname που χρησιμοποιούμε για το μαέστρο εγώ και η Βάσω χωρίς να το ξέρει ο ίδιος. Ωραία περνάμε...
Και μόλις τσαντίστηκα που θα κάτσω σπίτι. Γκρρρ...