Οι νόμοι της... γκαντεμιάς

Καθώς χάζευα στο facebook βρήκα αυτό εδώ το κείμενο. So true... Διαβάστε και θα καταλάβετε.

Ο πιο χρήσιμος οδηγός επιβίωσης...

Νόμος της μηχανικής επισκευής - Αφού τα χέρια σας καλυφθούν εξ ολοκλήρου με γράσο, τότε θα αρχίσει να σας τρώει η μύτη σας ή θα θέλετε να πάτε στην τουαλέτα.

Νόμος της βαρύτητας - Οποιοδήποτε εργαλείο ή βίδα, όταν πέσει, θα... κυλήσει προς τη λιγότερο προσβάσιμη γωνία.

Νόμος των πιθανοτήτων - Η πιθανότητα του να σας παρακολουθούν είναι ανάλογη της ηλιθιότητας της πράξης σας.

Νόμος των Τυχαίων Αριθμών - Αν καλέσετε λάθος αριθμό, η γραμμή ποτέ δεν είναι κατειλημμένη και κάποιος πάντα θα απαντήσει.

Νόμος του Άλλοθι - Αν πείτε στον προϊστάμενό σας ότι καθυστερήσατε να πάτε στη δουλειά γιατί έσκασε το λάστιχο του αυτοκινήτου σας, την επομένη όντως θα σκάσει το λάστιχο του αυτοκινήτου σας.

Νόμος των Αλλαγών - Όταν αλλάζετε λωρίδα κυκλοφορίας στο δρόμο, η λωρίδα που μόλις αφήσατε θα αρχίσει να κινείται πιο γρήγορα από εκείνη στην οποία μετακινηθήκατε.

Νόμος του Μπάνιου - Με το που βυθίζετε το σώμα σας στην μπανιέρα, είναι βέβαιο ότι το τηλέφωνο θα χτυπήσει.

Νόμος των Συναντήσεων - Η πιθανότητα να συναντήσετε τυχαία κάποιον που γνωρίζετε αυξάνεται άρδην όταν βρίσκεστε με άτομο που δε θέλετε να σας δουν μαζί.

Νόμος του αποτελέσματος - Όταν προσπαθήσετε να αποδείξετε σε κάποιον ότι ένα μηχάνημα δε δουλεύει, εκείνη τη στιγμή θα δουλέψει.

Νόμος της Βιομηχανικής - Η ένταση της φαγούρας είναι ανάλογη του βαθμού δυσκολίας στο να ξύσετε το συγκεκριμένο σημείο.

Νόμος θεάτρου, σινεμά - Τα άτομα των οποίων οι θέσεις απέχουν περισσότερο από το διάδρομο θα φτάσουν τελευταία και είναι πάντα εκείνα που θα εγκαταλείψουν τις θέσεις τους αρκετές φορές για να πάρουν ένα σνακ, κάτι να πιουν ή να πάνε στην τουαλέτα και που θα φύγουν πριν από το τέλος της παράστασης ή της προβολής. Εκείνοι που κάθονται δίπλα στο διάδρομο ουδέποτε μετακινούνται, έχουν πολύ μακριά πόδια ή μεγάλες κοιλιές και πάντα περιμένουν μέχρι να αδειάσει η αίθουσα για να σηκωθούν.

Νόμος του Καφέ - Με το που καθίσετε να απολαύσετε ένα ζεστό καφέ στη δουλειά, ο προϊστάμενός σας θα σας ζητήσει να κάνετε κάτι που θα διαρκέσει έως ότου να κρυώσει ο καφές σας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον φραπέ το καλοκαίρι (σ.σ.: φραπές όχι φρέντο, φραπές!) που θα βράζει μέχρι να επιστρέψετε σε αυτόν.

Νόμος των Αποδυτηρίων - Εάν υπάρχουν μόλις δύο άτομα σε αποδυτήρια, θα έχουν γειτονικά ντουλαπάκια.

Νόμος Φυσικών Επιφανειών - Η πιθανότητα μιας φέτας ψωμί με μαρμελάδα να προσγειωθεί με την πλευρά της μαρμελάδας στο χαλί είναι ανάλογη του πόσο καινούριο και ακριβό είναι αυτό το χαλί.

Νόμος των Λογικών Επιχειρημάτων - Τα πάντα είναι δυνατά όταν δεν έχετε ιδέα για τι μιλάτε.

Νόμος της Ενδυματολογικής Εμφάνισης - Αν τα ρούχα σας κάνουν, δεν είναι ωραία.

Νόμος του Εμπορικού Μάρκετινγκ - Μόλις ανακαλύψετε ένα προϊόν που σας αρέσει πάρα μα πάρα πολύ, θα σταματήσουν την παραγωγή του.

Νόμος των Ιατρών - Εάν δεν αισθάνεστε καλά και κλείσετε ραντεβού με τον ιατρό σας, μέχρι να φτάσετε θα αισθάνεστε καλύτερα. Αν δεν κλείσετε ραντεβού θα παραμείνετε άρρωστοι.

Νόμος επιστροφής από super market - Έχεις όλες τις σακούλες με τα ψώνια στο ένα χέρι ώστε με το άλλο να ανοίξεις την πόρτα της πολυκατοικίας σου και τα κλειδιά βρίσκονται στην ίδια πλευρά που κρατάς τα ψώνια.

Από: http://www.enimerwsi.com/2010/12/blog-post_4684.html 

Merry Christmas everyone!

Θέλω να ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα σε όλους, μικρούς και μεγάλους, τετράποδους και δίποδους, χαμογελαστούς και κατσούφηδες...and so on. 

Χρόνια Πολλά και σε όσους γιορτάζουν!

Ελπίζω να περάσατε μια όμορφη μέρα Χριστουγέννων!

P.S. Η θεία μου, μου είχε βάλει στο δώρο μου και ένα σακουλάκι με σταγόνες κουβερτούρας ΓΙΩΤΗΣ! Καταπληκτικό; Πώς με ξέρει... =P

Ζητείται Ψεύτης

Εδώ Βόλος!

Παρ' όλο που προσπαθώ από την προηγούμενη εβδομάδα να πάω να δω τη Νάρνια, δε μου έκατσε ως συνήθως. Έτσι πήγαμε να δούμε τη νέα version του ''Ζητείται Ψεύτης''. Όχι ότι είχα δει το αρχικό, αλλά μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η υπόθεση και αποφάσισα να πάω για να έχω άποψη. Πραγματικά απολαυστικό! Πολύ έξυπνα γραμμένο και ξεκαρδιστικό. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, καταπληκτικός στο ρόλο του ''Ψευτοθόδωρου''. Πείθει πολύ. Και επίκαιρο θα έλεγα, μια και το έχουν φέρει πιο κοντά στην εποχή μας. Απ' ό,τι λέει η μαμά δεν είναι πανομοιότυπο με το πρώτο. Ο σκελετός είναι ίδιος, αλλά είναι πολύ αλλαγμένο. Δεν πας δηλαδή να δεις το ίδιο.

Αν έχετε όρεξη για πλάκα, το συστήνω ανεπιφύλακτα!

''Στην υπόθεση του έργου, ο Θεόφιλος Φερέκης αναλαμβάνει το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όμως έρχεται αντιμέτωπος με την «εκλογική του πελατεία» και τις «εξυπηρετήσεις» που τους είχε υποσχεθεί. Όταν τα βρίσκει σκούρα, αποφασίζει να προσλάβει έναν επαγγελματία ψεύτη-επικοινωνιολόγο. Το δύσκολο αυτό πόστο αναλαμβάνει ο Θεόδωρος Πάρλας, ο διαβόητος «Ψευτοθόδωρος», ο οποίος βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό στο πλευρό του Θεόφιλου Φερέκη. Όμως το ένα ψέμα φέρνει το άλλο και σύντομα χρειάζονται πολλά περισσότερα ψέματα για να ξεμπλέξουν οι δύο κεντρικοί ήρωες. H ταινία προβάλλεται από την Odeon."

Τrailer: http://www.youtube.com/watch?v=HJJ3Sa_deG8

Συναυλίες, εξετάσεις, βαθμοί...

Για να δούμε... Προσπαθώ να γράψω εδώ και 3-4 μέρες αλλά για κάποιο λόγο ποτέ δεν προλαβαίνω. Ας επανορθώσουμε σήμερα.

Την Παρασκευή το βράδυ πήρα τηλέφωνο τον ''άγγελο'' να τον ρωτήσω αν θα πείραζε πολύ να πάω την επόμενη μέρα στην προπόνηση του tae-kwon-do(γιατί την Τρίτη θα είχαμε τις εξετάσεις) και μετά στην πρόβα της χορωδίας. Γκρίνιαξε λίγο, αλλά τελικά μου έδωσε το OK. Μετά από 3 λεπτά περίπου ξαναπαίρνει, το σηκώνει η μαμά, με φωνάζει, και αναγκάστηκα να σηκωθώ από το πιάνο πάνω στο καλύτερο για να του μιλήσω. Μάλλον σε αυτό το διάστημα των λίγων λεπτών το ξανασκέφτηκε και μου είπε ότι θα προτιμούσε να μην πάω στην προπόνηση γιατί θα ιδρώσω και αν βγω έξω μπορεί να κλείσει η φωνή μου. Πώς θα πάω μετά στη συναυλία τη Δευτέρα; Καήκαμε(γιατί έχω και τη φοβερή φωνή-λέμε τώρα)! =P   Τι να του πω κι εγώ... άντε δεν πάω. Τελικά απ' ό,τι έμαθα δεν είχαμε έτσι κι αλλιώς, γιατί είχαν αγώνες. Εμένα γιατί δε μου το είπαν τώρα... δε θα το μάθουμε ποτέ.

Σάββατο και Κυριακή κυρίες και κύριοι πρόβες. Οι οποίες πρόβες συνεπάγονται μ***κίες στο έπακρο με τη Βάσω και τη Χρύσα. Αλλά δε θα επεκταθώ γιατί έχουμε και μια αξιοπρέπεια- δε θέλω σχόλια. =P

Α ναι, το Σάββατο το βράδυ είχαν έρθει επίσκεψη μια συνάδελφος της μαμάς με την κόρη της την Ελίζα που είναι 2 χρονών και τον άντρα της που είναι πιανίστας. Μας έπαιξε στο πιάνο και περάσαμε πολύ όμορφα. Μου άρεσε πολύ που κάθε φορά που η Ελίζα ανέβαινε δίπλα στο μπαμπά της στο πιάνο υπήρχε τόσο θετική αντίδραση από τους γονείς της. Είναι πολύ ωραίο που ενθαρρύνουν το παιδάκι στη μουσική από τόσο μικρό.  

Και μπαίνουμε σε αυτή την εβδομάδα που ζορίζουν τα πράγματα. Τη Δευτέρα είχα 2 συναυλίες. Η μία ήταν στο πιάνο και έπαιξα το ''Second Star to the Right'' από τον Peter Pan της Disney(αγαπημένη ταινία). Μου αρέσουν αυτές οι γιορτούλες που κάνουμε στο πιάνο, έχουν πολύ οικογενειακή ατμόσφαιρα...(αμαν με έπιασε το ρομαντικό πάλι...)  

Η δεύτερη ήταν της χορωδίας. Πήγε πολύ καλά και μας άρεσε. Οι βαθιές σοβαρές υποκλίσεις του ''άγγελου'' ήταν κάπως κωμικές ως συνήθως... Mένει και λίγο σκυμμένος να φανεί η φαλάκρα, αλλά η κοτσίδα, κοτσίδα. =P   Δεν ξέρω όμως αν είναι συνηθισμένος ο κόσμος σε τέτοια ακούσματα δυτικής εκκλησίας κλπ... Μόνο από το πως είχε χυθεί ο δήμαρχος στην καρέκλα, το καταλαβαίνεις· μάλλον βαριούνται οι περισσότεροι. Άσε που λέμε κάθε χρόνο τα ίδια περίπου. Τέλος πάντων. Θα κάνουμε αφιέρωμα στον παγκόσμιο κινηματογράφο προς το καλοκαίρι και θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον.

Στο τέλος κάποιοι γονείς από το σύλλογο του Ωδείου έκαναν ενημέρωση για τη γνωστή κατάσταση με τους 7 δασκάλους που δεν τους ανανέωσαν τις συμβάσεις(μαζί και η δασκάλα μου). Ο καινούριος δήμαρχος πάντως είχε ένα υφάκι... Άστα.

Και τέλος οι εξετάσεις του tae-kwon-do την Τρίτη... Για ένα περίεργο λόγο δεν είχα καθόλου άγχος, σε αντίθεση με τη Σπυριδούλα που μου είχε σπάσει τα νεύρα γιατί είχε φρικάρει τελείως. Λες και θα την πήγαιναν στην αγχόνη αν δε θυμόταν ποιος ίδρυσε την πρώτη ομοσπονδία tae kwon do  ή ό,τι είναι τέλος πάντων. Απ' έξω και μέσα στη σχολή είχε μαζευτεί ένα πλήθος από γονείς/συγγενείς... Χαμός. Μέσα στο χώρο που κάνουμε προπόνηση είχαν στρώσει ένα χαλί πάνω στο οποίο είχαν βάλει ένα τραπεζάκι. Εκεί καθόταν ο δάσκαλος και... ο εξεταστής. Ντυμένος με ένα μαύρο κουστούμι ωσάν το κοράκι.  Κάναμε λίγο εξάσκηση στα tul στον κάτω όροφο μέχρι που μας φώναξαν. Όπως πάντα ξεκινήσαμε με τις άσπρες ζώνες στις οποίες συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ. Πρώτα τα μικρά... Φτάνουμε και σ' εμάς. Πάει η Λίνα με την αδερφή της, μετά η Κωνσταντίνα με την Αντζελίνα... Φωνάζουν εμένα και τη Σπυριδούλα(ναι το έζησα κι αυτό). Κάναμε το tul μας, την chon-ji (ο δάσκαλος μας είπε ότι πρέπει να είμαστε πιο δυναμικές, αλλά θα το βρω αυτό, δεν είναι θέμα. δε λες που κατάφερα να τη μάθω;), και μετά μας έβαλαν να σπάσουμε τα ξύλα. Μην πάει το μυαλό σας σε τίποτα τάβλες και Κινέζους Μπρους-Λι. Είναι δύο ορθογώνια κομμάτια ξύλου που ενώνουν στη μέση με μια εγκοπή και έχουν μια κάπως πιο μαλακή κόκκινη στρώση από πάνω. Το κρατάει κάποιος, του ρίχνεις μία με τη φτέρνα και σπάει. Η πρώτη μου προσπάθεια βρήκε πατούσα, με τη δεύτερη ''το 'πιασα'' και και έσπασε. Η Σπυριδούλα με την τρίτη. 

Το κακό ήταν με μια άλλη κοπέλα και την Αφρούλα  που έπρεπε να κάνει τη yul-gok για να πάρει τη μπλε και κόλλησε ξαφνικά. Οπότε δεν πήγε πολύ καλά... Το πήρε πολύ βαριά. Είχε βάλει τα κλάματα για λίγο και έλεγε ότι αν ήταν στη  θέση του εξεταστή δε θα της έδινε τη ζώνη. Tης είπα ότι δεν κρίνεται η ζωή της από αυτό και ότι το κάνει για χόμπι, αλλά δε βοήθησε πολύ γιατί το είχε βάλει στόχο λέει από μικρή να κάνει μια πολεμική τέχνη. Μετά της είπα ότι αν δεν περάσει μπορεί να ξαναδώσει το καλοκαίρι, δε χάθηκε ο κόσμος.  Τελικά μετά από λίγο της πέρασε... Ευτυχώς, γιατί δεν ήθελα να τη βλέπω έτσι...

Aφού έδωσαν όλοι, σηκώθηκε ο εξεταστής, είπε μερικά πράγματα στους γονείς και σ' εμάς έδειξε κάποιες τεχνικές, ενώ παρατήρησα με φρίκη ότι πατούσε στο χώρο της προπόνησης με τα παπούτσια, ενώ εμείς είμαστε ξυπόλυτοι όταν πατάμε εκεί.

Tελικά την πήρα την κίτρινη. Όλοι πήραμε ζώνη ανεξαιρέτως. Βασικά πληρώνεις για τις εξετάσεις. Εγώ έδωσα 50 ευρώ για να δώσω για την κίτρινη. Οπότε είναι μάλλον χλωμό να σε κόψουν. Τι, να χάσουμε το 50ρικο; Άααπαπα. Ξενέρωσα λίγο, αλλά τέλος πάντων. Βγήκαμε και φωτογραφία όλοι μαζί... Ωραία ήταν σε γενικές γραμμές.

Σήμερα το πρωί(τελειώνω) με ξύπνησε η μαμά και μου είπε ότι πήρε τους βαθμούς. Βλέπω εγώ το 18 και 4 στις 9 παρά, με την τσίμπλα στο μάτι και ξύπνησα. Μετά μου έδωσαν το DVD με την χριστουγεννιάτικη συναυλία των Celtic Woman το οποίο είδα το απόγευμα μετά τα αγγλικά(γιατί είχαμε και μάθημα μετά τους βαθμούς), φοβερό ήταν.

Συγνώμη αν σας κούρασα... καληνύχτα!

Are you a human?

Πολλές φορές όταν πας να κατεβάσεις κάτι ή να ανοίξεις ένα σύνδεσμο εμφανίζεται το εκνευριστικό μήνυμα του τίτλου το οποίο σου ζητά να επιβεβαιώσεις ότι είσαι άνθρωπος. Μα γιατί να εκνευριστώ; Αφού είναι πολύ πιθανό να έχει μπει στην ιστοσελίδα ένα διαβολικό ον άλλου γαλαξία που θέλει να αφανίσει την ανθρωπότητα και μαζεύει πληροφορίες. Ή μπορεί το κουνέλι μου να προσπαθεί να κατεβάσει παρτιτούρες χωρίς την άδειά μου. To τελευταίο τέτοιο παραθυράκι που μου εμφανίστηκε ήθελε να επιβεβαιώσει ότι δεν είμαι ρομπότ κι έτσι μου έβγαλε 2-3 διαφημισούλες να διαλέξω ως σοβαρός άνθρωπος που είμαι.  Ιδού:

ΑRE YOU A HUMAN?

To ensure you are not a bot please complete a survey!
After that you will get access to all sheet music.

 Get Hot NEW Twilight Graphics
 Hot Alice in Wonderland Graphics

Πολλά και διάφορα

Πριν ξεκινήσω το μονόλογο, έχω να κάνω μια δήλωση, γιατί έχω κάνει μια διαπίστωση. Αν κάποιος σε πλησιάσει και σε ρωτήσει αν βλέπεις Patty, υπάρχουν δύο εκδοχές: η μία είναι να σε περάσει για χαζό που βλέπεις αυτή τη σαχλαμάρα, και η άλλη είναι να απαντήσει με φωνή γεμάτη ενθουσιασμό ''Ναι!'' και να αρχίσετε να μιλάτε για το τελευταίο επεισόδιο. Εγώ ανήκω σε αυτούς που θα σκεφτούν το πρώτο και έχω βαρεθεί να ακούω για αυτό το πράγμα τέλος πάντων. Μπορείτε ελεύθερα να με πείτε ξενέρωτη :P

To προηγούμενο Σαββατοκύριακο είχαμε πάει στην ξαδέρφη μου και θυμηθήκαμε με συγκίνηση το παλιό μας ''κόλλημα'' με τα Pokemon :P

Tην Τρίτη δεν είχαμε σχολείο γιατί λέει είχαν συνέλευση. Έτσι πήρα τον daddy και τους κούνελους και πήγαμε Πάρνηθα, στη Μόλα συγκεκριμένα που έχει άπλα, να βολτάρουμε όλοι μαζί. Ήταν και καθημερινή, όλο δικό μας. Ο Σίμπα αφού εξερεύνησε το μέρος και έκανε μερικούς γύρους, αποφάσισε να περάσει την ώρα του μέσα σε ένα θάμνο, ρεμβάζοντας. Ο Έλβις ήταν σε μια πιο περίεργη κατάσταση. Στην αρχή νόμιζα ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κουνηθεί, αλλά ξαφνικά βάζει μια τρεχάλα φοβερή! Μετά ξανασταμάτησε. Το έκανε αυτό 2-3 φορές και μετά έκοβε βόλτες γύρω από ένα μεγάλο δέντρο. Εννοείται ότι έφαγε τον αγλέουρα πάλι... Αυτός ο κούνελος θα παχύνει και δε θα του κάνει το φορμάκι του. Για όσους δεν το ξέρουν,  τα κουνέλια μου φορούν αυτό το λουράκι όταν κάνουμε εξορμήσεις.
Ύστερα από λίγο ο μπαμπάς πήγε μια βόλτα να εξερευνήσει το μέρος και έκατσα εγώ με τους κούνελους. Όταν γύρισε μου είπε ότι είδε ένα ελάφι. Έτσι πήγα κι εγώ με τη φωτογραφική μηχανή μήπως το πετύχω. Ελάφι δε βρήκα, αλλά βρήκα τα... εμμμ... προϊόντα του. Πάντως το τοπίο ήταν πολύ ωραίο και έβγαλα μερικές φωτογραφίες:

Μου αρέσει πολύ η φύση... Ο θόρυβος που κάνει ο αέρας μέσα στα πεύκα είναι περίεργος. Σαν βουητό. Η βλακεία είναι ότι είχα πάει πολύ μακριά και μετά έπρεπε να γυρίσω και πίσω... :P

Κουνελοφωτογραφίες δεν έχει, αυτή τη φορά αποφάσισα να μην τους παίρνω από πίσω με τη φωτογραφική, κι έτσι τους άφησα να απολαύσουν τη βόλτα τους...

Πάντως η Πάρνηθα έχει πολλά ελάφια και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα δεις αν πας. Αυτές τις έβγαλα από το αυτοκίνητο στο γυρισμό:

Την Τετάρτη πήγαμε με το Περιβαλλοντικό πρόγραμμα του σχολείου στο ΚΠΕ (Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης) όπου παρακολουθήσαμε ένα σεμινάριο σχετικά με τα δάση. Μετά πήγαμε στην Υμηττό και κάναμε κάποιες μετρήσεις για το πόσα δέντρα καταστρέφονται για να γίνει ένας δρόμος και στο τέλος μας ρώτησαν τι μπορεί να γίνει γι' αυτό. Α ναι, μας έδειξαν πώς μετράμε το ύψος ενός δέντρου(χωρίς να σκαρφαλώσουμε πάνω σαν μαϊμού), υπολογίσαμε τη μέση ηλικία και ύψος των δέντρων εκεί κλπ. 

Βαρετό ακούγεται, ε; Με την κατάλληλη παρέα δεν είναι καθόλου, πιστέψτε με! ;)

Στην τελευταία προπόνηση tae-kwon-do με είχαν βάλει να εξασκούμαι στις κλοτσιές, ζευγάρι με ένα χοντρό. Όχι ότι έχω κάτι με τους χοντρούς, αλλά δείτε παρακάτω. Έπρεπε λοιπόν εγώ να κρατάω την ασπίδα(ένα ορθογώνιο βαρύ μπλε πράγμα με χειρολαβές σαν μαξιλάρι, μόνο που είναι σκληρό). Αυτός λοιπόν έπρεπε να κάνει 20 απ τσάκι(μια κλοτσιά). Ωραία. Αλλά εγώ δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει γιατί με είχε πεθάνει. Η λεκάνη μου δεχόταν το ένα οδυνηρό χτύπημα μετά  το άλλο και μερικές φορές εκτινασσόμουν προς τα πίσω(μα πολύ τραγικά δεν τα παρουσιάζω; :P ). Τελικά αυτή η ασπίδα προστατεύει μόνο το πόδι αυτού που κάνει την άσκηση απ' ό,τι φαίνεται. Δεν υπήρχε περίπτωση να διαμαρτυρηθώ, γιατί έχουμε και μια αξιοπρέπεια, αλλά είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Όταν επιτέλους τελείωσε αυτή η κτηνωδία με τις κλοτσιές, ο δάσκαλος έβαλε τις μεγαλύτερες ζώνες να κάνουν αγωνιστικό. Ναι αυτό που παίζουν ξύλο(με προστατευτικό εξοπλισμό), οπότε θα ηρεμούσα λίγο τουλάχιστον. Αμ δε. Ο γλυκός κύριος μας έβαλε όλους με τη σειρά να κάτσουμε στο διαβολικό μηχάνημα, που νομίζω το έχω περιγράψει σε προηγούμενο ποστ. Γύρισα λοιπόν το τιμόνι και περίμενα καρτερικά να περάσει το λεπτό, με ένα παιδάκι με κίτρινη ζώνη να παίζει με το τιμόνι του σατανικού κατασκευάσματος που σου ανοίγει τα πόδια, κάτω από το αγωνιώδες βλέμμα μου. Καλά που μετρούσε η Αφρούλα το 1 λεπτό, γιατί θα είχα κλατάρει. ΠΟΝΟΣ.

Ευτυχώς μετά αποζημιώθηκα με το ξεκαρδιστικό θέαμα της Σοφίας(μιας κοπελίτσας με μισή μαύρη ζώνη) που εξασκούνταν στο αγωνιστικό με μια άλλη κοπέλα, πιο ψηλή από εκείνη. Η Σοφία κάθε φορά που κλοτσούσε φώναζε ''ΤΣΕ!'', τη χαρακτηριστική κραυγή που βγάζουν σχεδόν όλοι εκεί όταν κλοτσάνε για να βγάζουν λέει τον αέρα και να μην κουράζονται. Το αστείο ήταν ότι η Σοφία ούρλιαζε και η φωνή της έκανε κοκοράκια. Άσε που έπεφτε μερικές φορές λόγω ύψους. Κατέβαλα τεράστιες προσπάθειες για να μη γελάσω, πρώτον γιατί δεν είναι σωστό και δεύτερον γιατί ποιος ξέρει τι θα έλεγε ο δάσκαλος...

Αύριο θα πάω να δω τα Χρονικά της Νάρνια 3. Έχω το βιβλίο, αλλά δε μου άρεσε, το βαρέθηκα μετά από 2-3 κεφάλαια. Και μιλάμε για ένα τρομερό βιβλιοφάγο που πέρσι το καλοκαίρι διάβασε 6 βιβλία. Δε μου άρεσε η μετάφραση. Όμως η ταινία φαίνεται ωραία και λέω να πάω με την ξαδέρφη μου γιατί η Άννα θα πάει να δει τους Vegas αλλά εμένα δε μου αρέσουν, η Τζοάννα βαριέται τη Νάρνια... Θα ρωτήσω και τη Γεωργία. 

Τέλος πάντων, εγώ θα πάω. Όποιος θέλει έρχεται :P

Harry Potter and the Deathly Hallows... etc

Σήμερα πήγα με την Άννα και τη φίλη της την Ελευθερία (καλή κοπέλα, πλάκα έχει) να δούμε το HP7. Δύο εβδομάδες προσπαθώ να πάω αλλά δε μου καθόταν. Η ταινία ωραία ήταν, μόνο που η Άννα έλεγε βλακείες και δε σε άφηνε να φορτιστείς συναισθηματικά... Τι να πεις :P

Τώρα τα νέα από τη χορωδία... Ο ''Άγγελος'' αποφάσισε ότι θα πρέπει να κάνουμε πρόβες και τις Κυριακές γιατί λέει μόνο τα Σάββατα δε θα μας φτάσουν. Έχει κάποιο δίκιο γιατί η συναυλία είναι στις 20 Δεκεμβρίου. Όμως πάλι τα ίδια κάνουμε σχεδόν. Απ' ό,τι μου λένε οι πιο παλιοί, κάθε Χριστούγεννα τα ίδια λένε πάνω κάτω. Έχω την εντύπωση ότι θα βαρεθώ μετά από ένα σημείο, αν και είναι η δεύτερη χρονιά μου... Η σημερινή πρόβα δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, αλλά η χθεσινή είχε πολλή πλάκα. Λέγαμε το God Rest You Merry Gentlemen και ξαφνικά ο ''Άγγελος'' πιάνει τον κύριο Πισσαράκη(ένα δάσκαλο που βρισκόταν κοντά του εκείνη τη στιγμή και άρχισαν να χορεύουν βαλς. Στην ουσία μας κορόιδευαν γιατί το λέγαμε σαν βαλσάκι. Μόνο που εμείς είχαμε λιώσει στο γέλιο! 

Μετά πάμε να πούμε ένα άλλο τραγούδι και κλασσικά κουνάει τα χέρια ο μαέστρος να ''μπούμε''. Μπαίνει η πιανίστρια, εμείς τίιιιποτα. Mαέστρος:

Πάμε πάλι. Αυτή τη φορά δε ''μπαίνει'' το πιάνο. ''Άγγελος'':

Αυτό έγινε 2-3 φορές και στο τέλος λέει ο μαέστρος: ''Σε ποια κωμωδία παίζουμε;;;;'' 

Αλλά το καλύτερο ήταν μετά το διάλειμμα που η Βάσω κατουριόταν και έλεγε ότι θα τα κάνει πάνω της κι εγώ η αναίσθητη γελούσα :P

Με το που τελειώνουμε διακτινίστηκε στις τουαλέτες. Πάω να βγω και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος με τον ''άγγελο'':

-Πού είναι η Βάσω;

-Στην τουαλέτα.

-Φώναξέ τη να της δώσω τις αφίσες.

Τον κοιτάω καλά καλά... Αλλά τι να κάνω, πάω στις τουαλέτες για πλάκα και φωνάζω:

''Βάσωωω!''

''Τι;''

''Ο ''Άγγελος'' θέλει να πας να σου δώσει τις αφίσες''

''Πες του δε μπορώ τώρα, κατουράω''

Γελάω...''Ναι θα πάω και θα του πω 'Κύριε η Βάσω δε μπορεί τώρα, κατουράει'!''

Το χαχανητό της Βάσως αντηχεί στις τουαλέτες...

Τα σχόλια δικά σας...

Επίσης χθες το κινητό μου μού έπεσε όταν ήμαστε στο γκαράζ και η οθόνη έχει κάτι εκπληκτικά ραγίσματα να κάθεσαι να τα χαζεύεις. Αύριο πάει για φτιάξιμο. Επίσης αύριο θα πάω να βοηθήσω να βάψουμε την τάξη και πρέπει στις 10 να είμαι έξω από το σχολείο. Τελικά αυτοί οι άνθρωποι είναι βάρβαροι. Δε μπορείς να κοιμηθείς ποτέ.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν!

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν λοιπόν. Έχουν αρχίσει να στολίζουν τα σπίτια σιγά σιγά... Έχει μπει και το μπλογκ στο mood όπως βλέπετε. Όμως ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα μέχρι να έρθουν τα Χριστούγεννα.

Ξεκινάω με τις παραξενιές μου : Τα αγοράκια μας  έχουν φτιάξει στον τοίχο της τάξης μια τρισάθλια πανδαισία χρωμάτων το οποίο αποκαλούν γκράφιτι. Για να μη νομίζετε ότι είμαι καμία ξινή, θα σας το περιγράψω. Το επίκεντρο είναι ένα μισό πράσινο-μισό...δε θυμάμαι ΜAD Γ3' με μωβ βούλες σαν να έχει ιλαρά. Αλλά τουλάχιστον αυτό τρώγεται. Δε νομίζω όμως ότι τα συνθήματα ΠΡΟΟ NG και τα σχετικά μαζί με τους χρωματιστούς κύκλους που πιάνουν κάθε σημείο του τοίχου και τους πίνακες με το φελλό ήταν απαραίτητα. Τουλάχιστον θα βάψουμε τους τοίχους και θα σωθεί κάπως η κατάσταση.
Πάντως η τάξη βρωμάει σπρέι εδώ και δύο μέρες δύο μέρες και έχουμε ανοιχτά όλα τα παράθυρα για να επιβιώσουμε.

Το προηγούμενο Σάββατο η μικρή αδελφή της Τζοάννας, η Γκρέτα, είχε γενέθλια και πήγα κι εγώ με την Άννα και το δωράκι. Η μικρή μάλλον χάρηκε όταν με είδε. Μάλλον θα θυμόταν τις μπουρμπουλήθρες που κάναμε στο νερό με τα καλαμάκια όταν είχε έρθει σπίτι μου γιατί η Τζοάννα είχε αναλάβει να την προσέχει κι έτσι την είχε φέρει μαζί.
Απολογισμός του πάρτι:

• Τα χαριτωμένα παιδάκια είχαν ρίξει -κι εγώ δεν ξέρω τι- στο πάτωμα και γλιστρούσε πάρα πολύ. Τρέχανε γύρω γύρω και σκουντουφλούσαν. Είχε γίνει εκεί μέσα παγοδρόμιο.
• Λόγω του παραπάνω ένα αγοράκι στούκαρε με τη μούρη στη γωνία ενός τοίχου. Έσπασε το δόντι του και το βάλαμε να κάνει μπούκες με αλατόνερο.
• Γνώρισα το κουνελάκι τους, τη Μπουμπού η οποία είναι 4 φορές μικρότερη από τους δικούς μου κούνελους, μια και είναι μικρούλα ακόμα.
• Ένα άλλο αγοράκι έτρεχε γύρω γύρω τσιρίζοντας σαν παπαγαλάκι. Στην αρχή μου φάνηκε αστείο και το έκανα κι εγώ για λίγο, αλλά μετά έγινε εκνευριστικό γιατί ερχόταν και το έκανε μέσα στο αυτί μου. Ε τα ήθελε ο πισινός του. Άπλωσα ''καταλάθος'' λίγο παραπάνω το πόδι μου και... μπαμ! Παρ' το κάτω. Όχι ότι πτοήθηκε ιδιαίτερα. Το αντίθετο μάλλον. 
• Μετά τα κοριτσάκια άρχισαν να χορεύουν όοοολο το χορευτικό του λας ντιβινας και μετά τα αγοράκια προσπαθούσαν να χορέψουν χιπ χοπ, μόνο που ήταν λίγο δύσκολο έτσι όπως είχαν κάνει το πάτωμα. Όπως καταλαβαίνετε είχε πολύ γέλιο...
• Έρχεται μετά το χορό ένα άλλο αγοράκι και μου λέει ότι θέλει νερό. Το παίρνω κι εγώ στην κουζίνα να του βάλω νερό. Μέγα λάθος. Δείτε τι ακολούθησε: του δίνω το ποτήρι και πριν προλάβω να βάλω μέσα την κανάτα, το είχε πιει και ήθελε κι άλλο. Παίρνω το ποτήρι και προς μεγάλη μου αηδία βλέπω ένα διαφανές ''μακαρόνι'' και πριν το σκεφτώ λέω '' Σάλια είναι ρε βλαμμένο;'' οκ, δεν έπρεπε να το πω βλαμμένο, αλλά είχα φρικάρει τόση ώρα εκεί μέσα. Αλλά ήρθε η ωραιότατη απάντηση ''Νερά είναι γαμμώτι σου!''  E καθώς ξαναγέμιζα το ποτηράκι ''μου ξέφυγε'' λίγο νερό στο χέρι του συμπαθέστατου πιτσιρικίου.

Ο Άγγελος προχθές στη Θεωρία μας έδειχνε τους μεγάλους του κυνόδοντες μια και λέγαμε για ταινίες με δράκουλες....

Χθες ήρθαν τα δύο βιβλία με extras για το Eragon. Το πρώτο το διάβασα χθες γιατί ήταν μικρό.

(Περισσότερες πληροφορίες στο www.alagaesia.com )

Σήμερα γράψαμε Χημεία και ήταν σχετικά εύκολα τα θέματα. Τελικά δεν απεδείχθη στριμμένη σε αυτό το θέμα η καθηγήτρια. Αλλά νομίζω ότι εμένα και τη Γεωργία μας έχει στη μπούκα. Τα χαλάσαμε από το δεύτερο μάθημα γιατί επέμενε ότι το μουλάρι είναι ερμαφρόδιτο, ενώ εγώ της είπα ότι είναι στείρο, και ότι ερμαφρόδιτα είναι μόνο τα ψάρια. 

Κλείνοντας λέω να κάνω μια επίκαιρη φωτογράφιση των κούνελων όταν στολίσουμε! Μου αρέσει να τους φωτογραφίζω!