Την Παρασκευή το βράδυ πήρα τηλέφωνο τον ''άγγελο'' να τον ρωτήσω αν θα πείραζε πολύ να πάω την επόμενη μέρα στην προπόνηση του tae-kwon-do(γιατί την Τρίτη θα είχαμε τις εξετάσεις) και μετά στην πρόβα της χορωδίας. Γκρίνιαξε λίγο, αλλά τελικά μου έδωσε το OK. Μετά από 3 λεπτά περίπου ξαναπαίρνει, το σηκώνει η μαμά, με φωνάζει, και αναγκάστηκα να σηκωθώ από το πιάνο πάνω στο καλύτερο για να του μιλήσω. Μάλλον σε αυτό το διάστημα των λίγων λεπτών το ξανασκέφτηκε και μου είπε ότι θα προτιμούσε να μην πάω στην προπόνηση γιατί θα ιδρώσω και αν βγω έξω μπορεί να κλείσει η φωνή μου. Πώς θα πάω μετά στη συναυλία τη Δευτέρα; Καήκαμε(γιατί έχω και τη φοβερή φωνή-λέμε τώρα)! =P Τι να του πω κι εγώ... άντε δεν πάω. Τελικά απ' ό,τι έμαθα δεν είχαμε έτσι κι αλλιώς, γιατί είχαν αγώνες. Εμένα γιατί δε μου το είπαν τώρα... δε θα το μάθουμε ποτέ.
Σάββατο και Κυριακή κυρίες και κύριοι πρόβες. Οι οποίες πρόβες συνεπάγονται μ***κίες στο έπακρο με τη Βάσω και τη Χρύσα. Αλλά δε θα επεκταθώ γιατί έχουμε και μια αξιοπρέπεια- δε θέλω σχόλια. =P
Α ναι, το Σάββατο το βράδυ είχαν έρθει επίσκεψη μια συνάδελφος της μαμάς με την κόρη της την Ελίζα που είναι 2 χρονών και τον άντρα της που είναι πιανίστας. Μας έπαιξε στο πιάνο και περάσαμε πολύ όμορφα. Μου άρεσε πολύ που κάθε φορά που η Ελίζα ανέβαινε δίπλα στο μπαμπά της στο πιάνο υπήρχε τόσο θετική αντίδραση από τους γονείς της. Είναι πολύ ωραίο που ενθαρρύνουν το παιδάκι στη μουσική από τόσο μικρό.
Και μπαίνουμε σε αυτή την εβδομάδα που ζορίζουν τα πράγματα. Τη Δευτέρα είχα 2 συναυλίες. Η μία ήταν στο πιάνο και έπαιξα το ''Second Star to the Right'' από τον Peter Pan της Disney(αγαπημένη ταινία). Μου αρέσουν αυτές οι γιορτούλες που κάνουμε στο πιάνο, έχουν πολύ οικογενειακή ατμόσφαιρα...(αμαν με έπιασε το ρομαντικό πάλι...)
Η δεύτερη ήταν της χορωδίας. Πήγε πολύ καλά και μας άρεσε. Οι βαθιές σοβαρές υποκλίσεις του ''άγγελου'' ήταν κάπως κωμικές ως συνήθως... Mένει και λίγο σκυμμένος να φανεί η φαλάκρα, αλλά η κοτσίδα, κοτσίδα. =P Δεν ξέρω όμως αν είναι συνηθισμένος ο κόσμος σε τέτοια ακούσματα δυτικής εκκλησίας κλπ... Μόνο από το πως είχε χυθεί ο δήμαρχος στην καρέκλα, το καταλαβαίνεις· μάλλον βαριούνται οι περισσότεροι. Άσε που λέμε κάθε χρόνο τα ίδια περίπου. Τέλος πάντων. Θα κάνουμε αφιέρωμα στον παγκόσμιο κινηματογράφο προς το καλοκαίρι και θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
Στο τέλος κάποιοι γονείς από το σύλλογο του Ωδείου έκαναν ενημέρωση για τη γνωστή κατάσταση με τους 7 δασκάλους που δεν τους ανανέωσαν τις συμβάσεις(μαζί και η δασκάλα μου). Ο καινούριος δήμαρχος πάντως είχε ένα υφάκι... Άστα.
Και τέλος οι εξετάσεις του tae-kwon-do την Τρίτη... Για ένα περίεργο λόγο δεν είχα καθόλου άγχος, σε αντίθεση με τη Σπυριδούλα που μου είχε σπάσει τα νεύρα γιατί είχε φρικάρει τελείως. Λες και θα την πήγαιναν στην αγχόνη αν δε θυμόταν ποιος ίδρυσε την πρώτη ομοσπονδία tae kwon do ή ό,τι είναι τέλος πάντων. Απ' έξω και μέσα στη σχολή είχε μαζευτεί ένα πλήθος από γονείς/συγγενείς... Χαμός. Μέσα στο χώρο που κάνουμε προπόνηση είχαν στρώσει ένα χαλί πάνω στο οποίο είχαν βάλει ένα τραπεζάκι. Εκεί καθόταν ο δάσκαλος και... ο εξεταστής. Ντυμένος με ένα μαύρο κουστούμι ωσάν το κοράκι. Κάναμε λίγο εξάσκηση στα tul στον κάτω όροφο μέχρι που μας φώναξαν. Όπως πάντα ξεκινήσαμε με τις άσπρες ζώνες στις οποίες συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ. Πρώτα τα μικρά... Φτάνουμε και σ' εμάς. Πάει η Λίνα με την αδερφή της, μετά η Κωνσταντίνα με την Αντζελίνα... Φωνάζουν εμένα και τη Σπυριδούλα(ναι το έζησα κι αυτό). Κάναμε το tul μας, την chon-ji (ο δάσκαλος μας είπε ότι πρέπει να είμαστε πιο δυναμικές, αλλά θα το βρω αυτό, δεν είναι θέμα. δε λες που κατάφερα να τη μάθω;), και μετά μας έβαλαν να σπάσουμε τα ξύλα. Μην πάει το μυαλό σας σε τίποτα τάβλες και Κινέζους Μπρους-Λι. Είναι δύο ορθογώνια κομμάτια ξύλου που ενώνουν στη μέση με μια εγκοπή και έχουν μια κάπως πιο μαλακή κόκκινη στρώση από πάνω. Το κρατάει κάποιος, του ρίχνεις μία με τη φτέρνα και σπάει. Η πρώτη μου προσπάθεια βρήκε πατούσα, με τη δεύτερη ''το 'πιασα'' και και έσπασε. Η Σπυριδούλα με την τρίτη.
Το κακό ήταν με μια άλλη κοπέλα και την Αφρούλα που έπρεπε να κάνει τη yul-gok για να πάρει τη μπλε και κόλλησε ξαφνικά. Οπότε δεν πήγε πολύ καλά... Το πήρε πολύ βαριά. Είχε βάλει τα κλάματα για λίγο και έλεγε ότι αν ήταν στη θέση του εξεταστή δε θα της έδινε τη ζώνη. Tης είπα ότι δεν κρίνεται η ζωή της από αυτό και ότι το κάνει για χόμπι, αλλά δε βοήθησε πολύ γιατί το είχε βάλει στόχο λέει από μικρή να κάνει μια πολεμική τέχνη. Μετά της είπα ότι αν δεν περάσει μπορεί να ξαναδώσει το καλοκαίρι, δε χάθηκε ο κόσμος. Τελικά μετά από λίγο της πέρασε... Ευτυχώς, γιατί δεν ήθελα να τη βλέπω έτσι...
Aφού έδωσαν όλοι, σηκώθηκε ο εξεταστής, είπε μερικά πράγματα στους γονείς και σ' εμάς έδειξε κάποιες τεχνικές, ενώ παρατήρησα με φρίκη ότι πατούσε στο χώρο της προπόνησης με τα παπούτσια, ενώ εμείς είμαστε ξυπόλυτοι όταν πατάμε εκεί.
Tελικά την πήρα την κίτρινη. Όλοι πήραμε ζώνη ανεξαιρέτως. Βασικά πληρώνεις για τις εξετάσεις. Εγώ έδωσα 50 ευρώ για να δώσω για την κίτρινη. Οπότε είναι μάλλον χλωμό να σε κόψουν. Τι, να χάσουμε το 50ρικο; Άααπαπα. Ξενέρωσα λίγο, αλλά τέλος πάντων. Βγήκαμε και φωτογραφία όλοι μαζί... Ωραία ήταν σε γενικές γραμμές.
Σήμερα το πρωί(τελειώνω) με ξύπνησε η μαμά και μου είπε ότι πήρε τους βαθμούς. Βλέπω εγώ το 18 και 4 στις 9 παρά, με την τσίμπλα στο μάτι και ξύπνησα. Μετά μου έδωσαν το DVD με την χριστουγεννιάτικη συναυλία των Celtic Woman το οποίο είδα το απόγευμα μετά τα αγγλικά(γιατί είχαμε και μάθημα μετά τους βαθμούς), φοβερό ήταν.
Συγνώμη αν σας κούρασα... καληνύχτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου